غزل

موت  توکي  ڪنهن  نه  ماريو  او  ڪنا
هانء هر ڪنهن  جو تو  ڏاريو  او  ڪنا

تو اجاڙي هن ڇڏيون جهوليون گهڻيون
رحم   توکي    ڪو   نه   آيو   او   ڪنا

لاش  پنهنجي  لال  جو  سامهون  ڏسي
ماءُ    دانهُن    ۾    پڪاريو    او    ڪنا

ڌار   پيارن    کان   ڪري    پيارا   وئين
ڪو نه ڪنهن کي تون آن پيارو او ڪنا

روح  جو   ڪيڏو   جسم  سان   پيار  آ
روح   کي   ڀي   تو    رُئاريو   او   ڪنا

ٿيو  وڃڻ  تنهنجو   جٿي  ڀي   آ  تڏهن
گهر    اٿي   سارو    اجاڙيو    او    ڪنا

هر   دفعي   ”زخمي“   آ   قرباني   ڏئي
زندگي    توکي    سنواريو    او     ڪنا

ضمير احمد